የጋራ ማዳን

ለእኔ የመብራት ወኪል የሆነ ሰው አስታውሳለሁ። እኔ እንዳደረኩት በዚያው የከፍተኛ ትምህርት ተቋም ተምሯል፣ እሱ ደግሞ የእኔ ትንንሽ ሁለት ባች ነበር።

አንድ ጊዜ፣ እሱ ከሚሰራበት ድርጅት ጋር ሳማክር፣ በአንድ ከተማ ውስጥ የሆነ ቦታ እየተጓዝን ነበር። በድንገት የብረታ ብረት ብልጭታ እና የተሽከርካሪ ጩኸት የሚያሰማው ከፍተኛ ድምጽ አስደንግጦናል። ዞር ብለን አየነው አንድ ከባድ መኪና አንዲት ትንሽ መኪና ገጭቶ በፍጥነት እየሄደ ነው። ትንሿ መኪና አሁንም በክበቦች ትዞራለች። ከፊሉ በድንጋጤ ከፊሉም በፍርሀት መሬት ላይ ስሬ ተዘርግቼ ነበር ነገርግን ይህ ወጣት ልጅ ወደ ትንሿ መኪናው ዞሮ በተመታ መኪናው ውስጥ ተሳፋሪዎችን በአስቸኳይ እናውጣ በማለት በመጮህ ተሽከርካሪው በእሳት አደጋ እንዳይደርስበት።

የዚያ ጥሪ ሃይል ነበር እየሮጥኩት ተከተልኩት። ሁሉን ቻይ በሆነው ቸርነት የመኪናውን በር ከፍተን ከውስጥ ያሉትን ሁለቱንም ሰዎች ማውጣት እንችላለን። አሽከርካሪው በጣም ተጎድቷል -- በድንጋጤ ውስጥ ነበር፣ ደም እየደማ፣ ነገር ግን በህይወት አለ። ከተሽከርካሪው ጎትተን አስቀመጥነው ውሃ ሰጠነው እና አምቡላንስ እስኪመጣ ድረስ ልጁ መሀረቡን ተጠቅሞ ቁስሉን ይሸፍናል።

እስከዚያው የእንደዚህ አይነት "የማዳን" ጥረት አካል ሆኜ አላውቅም፣ እና 100% እርግጠኛ ነኝ፣ ያን ቀን ብቻዬን ብሆን ኖሮ፣ ቆሜ በሀዘኔታ ተመለከትኩ፣ እና ምንም አይነት ነገር እንደማላደርግ እርግጠኛ ነኝ። መንገዱን የሚመራውን ወጣት ጨረሰ።

ይህንን ለእሱ አካፍዬው አላውቅም፣ ነገር ግን እሱ የብርሃን ወኪል ነው፣ እና ማንኛውም ሰው የሚሰቃይ ወይም የተቸገረን በተለይም በህዝብ ቦታ ላይ መርዳትን በምፈራ (ወይም በማቅማማበት) ድርጊቱን በአእምሮዬ እኖራለሁ።

"ፍቅር ምን ያደርጋል?" ከመለያየት ይልቅ ወደ ግንኙነቶቻችን እንድቀናብር የሚረዳኝን ወደ ማንትራ አድርጌዋለሁ።