እህት ማሪሊን፡ መጥተህ ማየት

ከብዙ ፣ ከብዙ አመታት በፊት ፣ የ18 አመት ልጅ ሳለሁ እና መጀመሪያ ወደ ገዳሙ ስገባ ፣ ልቤ አስተማሪ እና የሂሳብ ሊቅ መሆን እና ያ ሁሉ ነበር። ህይወታችን ከጠዋቱ 5 ሰአት እስከ ምሽቱ 10 ሰአት ድረስ በጣም የተዋቀረ ነበር፣ በየቀኑ ከእሁድ በስተቀር ከሰአት በኋላ እረፍት ነበረን።

በመጀመሪያው አመት መጀመሪያ ላይ ከሌሎቹ ጀማሪ መነኮሳት አንዷ አጎቷን ለመጠየቅ ከእሷ ጋር ወደ ሳን ፍራንሲስኮ እንድሄድ ጋበዘችኝ። እያነበብኩት ካለው መፅሃፍ ቀና ስል፣ "አይ፣ ይህን ማድረግ አልፈልግም" አልኩት። አጎቷን አላውቀውም ነበር እና ብዙም አላውቃትም። እናም መጽሐፌን ለማንበብ ተመለስኩ።

በማግሥቱ የሥልጠናና የመማክርት ሥራ የምትሠራው ጀማሪ ዳይሬክተር ወደ ቢሮዋ ጠራችኝና ይህንን ክስተት ተናገረች።

እሷም "እውነት ከሌላ እህት ጋር አንድን ሰው እንድትጠይቅ የቀረበለትን ግብዣ ፍቃደኛ አልቀበልክም?"

"አዎ ትክክል" አልኩት።

ጥቂት ነገሮችን ተናገረች፣ እዚህ የማልደግመውን :) ፣ የበለጠ ግልፅ እና ግልፅ መሆንን እንዴት መማር እንዳለብኝ ፣ የእኔ ምላሽ በሁሉም ናቪቴ እና (አሁን እላለሁ) ቂልነት ፣ ቀጥታ ተመለከትኳት እና " እህት ግን የሰው ግንኙነት በእርግጥ የእኔ መስክ አይደለም" አለች.

ፊቷ ላይ ድንጋጤ! ከገዳሙ አሰናበተችኝና ወደ ቤት እንዳላሳየችኝ ይገርማል። :)

እኔ ግን እንደዛ ነበር የኖርኩት። ጭንቅላቴ ውስጥ ነው የኖርኩት። ማንበብ እወድ ነበር። ብቁ ነበርኩ፣ በራስ መተማመን ነበረኝ፣ በማስተማር ላይ ስገባ እንደተቆጣጠርኩ ተሰማኝ (እና፣ ቆንጆ፣ እኔ ነበርኩ)። እና ሁልጊዜም የእግዚአብሔር ቅርበት ይሰማኝ ነበር። ነገር ግን፣ በሆነ መንገድ፣ ወደ ሌሎች ሰዎች በጭራሽ አልተተረጎመም -- ወደዚያ ግንኙነት አሁን የማውቀው በሚገርም ሁኔታ ማዕከላዊ ነው።

ከስደተኞች ጋር በነበረኝ ግንኙነት ያ ግንኙነት ወደ እኔ ገባ።

አንድ ቀን፣ ከደቡብ ሱዳን የመጣ አንድ ጳጳስ አገኘሁት። (እሱ) ጥቁር አፍሪካዊ፣ በጣም ቆንጆ ትሁት ሰው ነበር። የአፍሪካ እናት ቴሬዛ እላታለሁ። ባለፈው ዓመት ሞቷል.

እሱ ስለ ደቡብ ሱዳን ጦርነት እና በቤቱ ውስጥ የሚኖሩ ስደተኞች እና በጓሮው ውስጥ የቦምብ ጉድጓዶች እንዳሉት እየነገረኝ ነበር ፣ ምክንያቱም የሱዳን ሰሜናዊ ክፍል ሰላም ፈጣሪ ነው ብሎ በቦምብ እየደበደበው ስለሆነ እና ያንን ሁሉ ።

ወዲያው የሰጠሁት ምላሽ (ስሙን አላውቀውም ነበር)፣ “ጳጳስ” አልኩት። "የሕዝብህን ስቃይ ባውቅ ምኞቴ ነው።"

አየኝና "ና እዩ" አለኝ።

ይምጡና ይመልከቱ።

እኔም እንደዚያ አደረግሁ።

እኛ ቅዱሳት መጻሕፍትን ተምረናል -- የክርስቲያን ቅዱሳት መጻሕፍት እና የዕብራይስጥ ቅዱሳት መጻሕፍት -- በገዳም ውስጥ በምሰለጥንበት ጊዜ፣ እና ኢየሱስ በዮሐንስ ወንጌል ውስጥ የተናገረው የመጀመሪያው ቃል፣ የመጀመሪያው ዓረፍተ ነገር ነው። ሁለት ሰዎች ወደ እርሱ ቀርበው፡- መምህር ሆይ፥ የት ነው የምትኖረው?

ኑና እዩ ይላል።

ስለዚ ኤጲስ ቆጶሱ እንዲህ ሲለኝ፣ ‘ኦህ፣ ለዚያ እምቢ ማለት አልችልም’ ብዬ ነበር።

ታውቃለህ፣ መጥተህ ተመልከት። እና የአስራ ስምንት አመት ልጅ እያለሁ አላሰብኩም ነበር እና "አይ, አጎትህን ልፈልግ አልፈልግም."

በዚያን ጊዜ፣ ከስደተኞች ጋር በመሥራቴ፣ መጥቼ ለማየት የምፈልገው ግልጽነት ነበረኝ። እናም ሄጄ አየሁ።

ያ በወጣትነቴ ጀማሪነት ያጋጠመኝ እና ከዛም ከጳጳስ ጋር ከብዙ አመታት በኋላ ያጋጠመኝ ለውጥ በServiceSpace በኩል ወደ እኔ መጣ። [መስራቹ] ኒፑን በግብይት እና በትራንስፎርሜሽን ወይም በግንኙነት መንገዶች መካከል ያለውን ልዩነት ሲገልጽ፣ ህይወቴ ምን ያህል ግብይት እንደነበረው በሚያስደነግጥ ነገር ተረዳሁ። እና ለሰደተኞቹ የበለጠ ተያያዥነት ያለው ሆኖ እንዳየው ስለረዱኝ ምን ያህል ባለውለታ ነበርኩ።

ወደዚያ መስመር በዮሐንስ ወንጌል ለመመለስ፣ ስለ ራስህ ሕይወት አስብ። አንድ ሰው በስብሰባም ሆነ በሌላ ቦታ ስንት ጊዜ መጥቶ "ሄይ፣ ታዲያ የት ነው የምትኖረው?"

እኔ ሁል ጊዜ መልሱን እሰጣለሁ፣ “የምኖረው በሳን ፍራንሲስኮ የባህር ወሽመጥ አካባቢ ነው።

ልክ እንደ ኢየሱስ መልሼ፣ “እሺ፣ መጥተህ እዩ” ብዬ ብዙ ሰዎችን ወደ ሕይወቴ እየጋበዝኩ መረጃ ከመሸጥ ይልቅስ?

"በሳን ፍራንሲስኮ ነው የምኖረው የት ነው የምትኖረው?" "የምኖረው ሕንድ ነው." ያ ግብይት ብቻ ነው። እና በዚያ መንገድ በጣም ምቹ ነው, ምክንያቱም ምንም ስጋት የለም. ቀኝ፧ ምንም ስጋት የለም።

ከቻልን -- ከቻልኩ -- ከመረጃ ይልቅ ወደ ግብዣዎች መሄድ ከቻልን ምን ያህል ሰፊ እና የበለጠ ሕይወቴን የሚያበለጽግ ይሆን ነበር? ምክንያቱም በውስጡ ብዙ ሰዎች ስለሚኖሩ -- መጥቶ እንዲያይ ግብዣውን የተቀበለ ማንኛውም ሰው፣ ትርጉሙም “ከእኔ ጋር ኑ፣ የምኖርበትን እዩ፣ እንዴት እንደምኖር እዩ” ማለት ነው።

ኢየሱስ የመጀመሪያዎቹን ሁለት ደቀ መዛሙርት እንዲያደርጉ የጋበዘው ይህንኑ ነበር።

“ኦ ናዝሬት ነው የምኖረው፤ ከጠራቢዎች ቤተሰብ ነኝ” ማለት ይችል ነበር።

አላደረገም።

መጥተህ እዩ፤ ና ከእኔ ጋር ሁን እኔ ሕያው ነኝና ኑር አለው። እና ያ በእውነቱ እየተለወጠ ነው።

ስለዚህ ለራሴ ሕይወቴ፣ ከ10ቱ ትእዛዛት ወደ 8ቱ ብፁዓን ነገሮች መሸጋገር ማለት ነው፣ እነዚህም ሕጎች ሳይሆኑ የሕይወት መንገዶች ናቸው።

እናም ከእምነት ስርዓት ወደ ኑሮ፣ ወደተግባር፣ ወደ መንገድ መሸጋገር። በእውነቱ፣ ኒፑን፣ አማችህ ፓቪ ነች ለመጀመሪያ ጊዜ የተናገረችኝ (ከሂንዱዎች እና ቡድሂስቶች እና ከሃይማኖት ተከታዮች ጋር ለመወያየት ወደ ቤታቸው ለመጀመሪያ ጊዜ ስገባ) - የመጀመሪያ ጥያቄዋ ለእኔ “እሺ፣ ምን ታምናለህ?" “እህት ማሪሊን ምን ታምናለህ?” የሚል አልነበረም። “ልምዳችሁ ምንድን ነው?” የሚል ነበር።

ታውቃለህ፣ ከ50 ዓመታት በኋላ በገዳሙ ውስጥ ከኖርኩ በኋላ ማንም እንዲህ ብሎ ጠይቆኝ አያውቅም። ግን ያ ጥያቄው ነው -- እንደ ተወዳጅ ተከታይ ተግባራችን ምንድነው?

ስለዚህ፣ ከዚያ ሆኜ የሁሉንም ሰው፣ ወደ ውስጥ ገብተህ ባትጋብዛቸውም እርስ በርስ ያላቸውን ትስስር መገንዘብ ጀመርኩ። ታዲያ ለምን አትጋብዟቸውም? ለምን አትበለጽጉም? ይህ አጠቃላይ የServiceSpace መድረክ ስለ የትኛው ነው? የግንኙነት መረብ ነው። በጣም ቆንጆ።

እንዳስብ አድርጎኛል - ታውቃለህ፣ ትናንሽ ልጆች መሳል ሲጀምሩ? ቤታቸውን እና አበባን ምናልባትም እናትና አባታቸውን በዱላ ምስል ሲሳሉ አስተውለሃል። እና ከዚያም ሁልጊዜ ወደ ሰማይ ውስጥ ያስቀምጣሉ. ግን ሰማዩ የት ነው? በገጹ የላይኛው ግማሽ ኢንች ውስጥ ያለው ይህ ትንሽ ሰማያዊ ባንድ ነው ፣ አይደል? ሰማዩ እዚያ ላይ ነው. ሰማዩ እስከ መሬት ድረስ እንደሚወርድ፣ እና ሰማያዊው በሁሉም ቦታ እንደሚገኝ የተገነዘቡት እስኪያረጁ ድረስ ነው።

እኔ እንደማስበው ራሳችንን ክርስቲያን የምንል ብዙዎቻችን አሁንም ሰማዩን እዚያ ላይ እናስባለን ። እግዚአብሔር በዚያ ቦታ አለ። ለዚያም እየደረስን ነው፣ እና አብረን የምንኖር፣ የምንግባባበት ሰዎች እየጠፋን ነው። ስለዚህ ያንን የግንኙነት ስሜት ወደ ህይወታችን ማምጣት ትልቅ ስጦታ ነው።

በሞኔት ህይወት ውስጥ, ቆንጆው ሰዓሊ, በአንድ ወቅት በሰባዎቹ ውስጥ, ራዕዩን እያጣ ነበር. ዶክተሩ የዓይን ሞራ ግርዶሽ ቀዶ ጥገና ማድረግ እንዳለበት ነገረው. ወዲያው ምላሽ ሰጠ።

ቀዶ ጥገና አልፈልግም አለ።

ዶክተሩ "እሺ, መጥፎ አይደለም, በጣም በፍጥነት አልቋል."

ሞኔት እንዲህ አለች: "አይ, አይሆንም, አይሆንም, አልፈራውም. ዓለምን አሁን እንደማየው ለማየት ህይወቴን በሙሉ ጠብቄአለሁ. ሁሉም ነገር የተገናኘበት. አበቦች ወደ ኩሬ እና አድማስ የሚዋሃዱበት ቦታ. ከስንዴው መስክ ጋር ይደባለቃል.

እና ያ በጣም የሚያምር ምስል ነው ብዬ አሰብኩ ፣ አይደል? ሁላችንም በልባችን የምናውቀው - መለያየት እንደሌለ ነው።

ወደ ማፈግፈግ ስሄድ ከአንድ አመት ተኩል በፊት የጋንዲ 3.0 ማፈግፈግ፣ከአስደናቂ በጎ ፈቃደኞች አንዱ ኪሻን ጋር፣የቀድሞውን የአህመዳባድን ከተማ ከሌሎች ሁለት አፈናቃዮች ጋር በመጎብኘት አንድ ቀን አሳለፍኩ። እና ኪሻንን ካወቃችሁ እሱ ምን ያህል አስደናቂ እንደሆነ ታውቃላችሁ. ፍፁም ትሁት እና አሁን እና ደስተኛ ነው። ስለዚህ ከዚህ ጋር መሆን በጣም ማራኪ ነው። የትኛውን ጉብኝት እንደሚመራ አላውቅም ነበር፣ ግን “ከአንተ ጋር መሄድ እፈልጋለሁ፤ አንተ አስጎብኚ ነህ - የትም ብትሄድ አብሬህ እሄዳለሁ” አልኩት።

በአሮጌው ከተማ ውስጥ ብዙ የሚያምሩ ነገሮች አሉ -- መቅደሶች፣ አርክቴክቸር -- ግን እሱ ትኩረት ያደረገው በሰዎች ላይ ነበር። እስረኞቹን ለማነጋገር እንድንችል በእስረኞች የሚተዳደር ካፌ አመጣን። እና ከዛ ያገኘነውን እያንዳንዱን ሻጭ ለከብቶች ሳር ይሸጡ እንደሆነ ያወራ ነበር - ላሞቹንም ያወራ ነበር። ያ በጣም አስደነቀኝ እና ከአንድ ቤተመቅደስ ስንወጣ አንዲት ሴት በቤተመቅደስ ፊት ለፊት ባለው የእግረኛ መንገድ ላይ እግሮቿን አጣጥማ ተቀምጣለች። ትለምን ነበር። ሦስታችንም ነጭ ምዕራባውያን ከኪሻን ጋር ስንሄድ ይህች ሴት ወዲያው ወደኛ አዞረች እና እጆቿን ወደ ላይ ዘረጋች። በቦርሳዬ ውስጥ ብዙ ሩፒዎች ነበሩኝ፣ ስለዚህ እነሱን ለማግኘት ቦርሳዬን እየቆፈርኩ ነው።

ኪሻን ወደ እኔ ዞር ብሎ "እንደዚያ አታድርግ" አለኝ.

እናም “እሺ፣ ሮም ውስጥ እያለ ኪሻን ከእኔ የበለጠ ያውቃል” ብዬ አሰብኩ።

እናም እጄን ከቦርሳዬ አውጥቼ ዝም ብዬ ወደ ሴትዮዋ ተጠጋሁ። ቂሻን ከአጠገቧ ቀና ብሎ ክንዱን ትከሻዋ ላይ አደረገ - በጣም አሮጊት ነበረች - እና ለዚች ሴት እንዲህ አለች፡- “ከሌላው የዓለም ክፍል ሦስት ጎብኝዎች አሉ። ዛሬ ምን ትሰጣቸዋለህ? በእርግጥ የማካፈል ስጦታ አለህ።

ሶስታችንም "ምንድነው ይህች ሴት ከእኛ እየለመነች ነው አሁን አንድ ነገር እንድትሰጠን ይፈልጋል?"

ከዚያም በጸጥታ፣ “በእርግጥ በረከትን ልታቀርብላቸው ትችላለህ” አላት።

እና ሴትየዋ, ምንም ጥርጥር የለውም, ለእኛ የሚያምር በረከት ተናገረች.

ተበሳጨሁ። እናም በዚህ ጊዜ አንድ ሰው ከመጋገሪያው ውስጥ ሮዝ ሳጥን ያለበት የዳቦ መጋገሪያ ቦርሳ ተሸክሞ ሄደ። እናም ይህን ንግግር ሰምቶ ዘወር ብሎ ወደ እኛ መጣና ኬክ አቀረበላት።

አንድ ደቂቃ ያህል ፈጅቷል። እና መስተጋብር እንዴት ግንኙነት ሳይሆን ግብይት መሆን እንዳለበት ያጠቃልላል። እና ሁሉም ሰው የማካፈል እና የመስጠት ስጦታዎች እንዳሉት። እና ያ ቅጽበት፣ እስከምሞትበት ቀን ድረስ ከእኔ ጋር ትኖራለች ብዬ አስባለሁ። ያ ኪሻን የሁሉንም ሰው ሁሉ የመባረክ ችሎታን አይቷል።

እናም በሩሚ ከሙስሊሞች ወግ የሱፊን ግጥም አስታወሰኝ። ከዚህ በፊት እዚህ እንደጠቀስኩ አውቃለሁ ነገር ግን በጣም የምወደው ጸሎት ነው፡-

ወደ ክፍሉ ሲገቡ እርስዎ ይሁኑ. በረከት በጣም ወደሚያስፈልገው ሰው ይሸጋገራል። ባትሞላም እንኳ። ዳቦ ሁን.

አመሰግናለሁ። ያ የእኔ ታሪክ መሆን አለበት ብዬ አስባለሁ -- ለሚያገኟቸው ሰዎች ዳቦ ለመሆን እሞክራለሁ ። እናም እኔ የምኖርበትን እና እንዴት እንደምኖር እና የህይወቴ አካል እንድሆን ሌላውን ሰው እንዲጋብዝ በመጋበዝ "የት ነው የምትኖረው" የሚለውን ጥያቄ ለመመለስ እሞክራለሁ።

እኔ በጣም አስተዋይ ነኝ፣ ስለዚህ ይህ ለእኔ ቀላል አይደለም፣ ግን በጣም የሚያበለጽግ ነው። ማድረጋችንን መቀጠል እንዳለብን አውቃለሁ። ለሁላችሁም ትናንሾቹን ምክር ብሰጥ :) ሌሎች ሰዎችን ወደ ውስጥ የመጋበዝ አደጋን መውሰድ ነው። እና አንድ ሰው የት እንደሚኖሩ ሲጠይቃችሁ ከግብይት ይልቅ ተዛማጅ መልስ ለመስጠት ያስቡበት።

መስማት የምፈልጋቸው ሌሎች ሁለት ትናንሽ ጥቅሶች አሉ እና ከዚያ አቆማለሁ።

መጽሃፍ አለ - ደራሲውን አሁን አላስታውሰውም -- እሷ ግን ምዕራብ አፍሪካን አቋርጣ በጣም ዘላኖች ከነበሩ እና ከብቶቻቸውን እየነዱ ሄዱ። አሁን እና ከዚያም ጎሳዎቹ እንደ ሳሙና ያሉ አስፈላጊ ነገሮችን ለማግኘት ወደ ከተማ መግባት አለባቸው። እና፣ በሱቁ ውስጥ ያለው ሰራተኛ፣ "ኧረ እናንተ ሰዎች ከየት ናችሁ?" ማለቱ የማይቀር ነው።

እና ፉላኒዎች (ጎሳዎች) ሁል ጊዜ "አሁን እዚህ ነን" ብለው ይመልሱ ነበር.

ስለዚህ ወደ መጣህበት ያለፈውን ወይም የወደፊቱን ("ወደዚህ እና ወደዚህ አይነት መንገድ እየሄድን ነው") ከማየት ይልቅ አሁን ባለንበት ሰአት ውስጥ ገቡ። እኔ ከየት እንደመጣሁ፣ ያለፈው ህይወታችን የት እንዳለ ወይም የወደፊት ህይወታችን ምን ሊሆን እንደሚችል ምንም ለውጥ አያመጣም። አሁን እዚህ ነን። ስለዚህ እርስ በርሳችን እንግባባ።

ከዚያም፣ ከአምስተኛው ክፍለ ዘመን መነኩሴ፣ ቅዱስ ኮሎምባ፣ ወደ ተለያዩ አብያተ ክርስቲያናት ብዙ የተጓዘ (እንደመሰለኝ) እንግሊዝ ወይም አየርላንድ።

(ይህ ከጸሎቱ አንዱ ነው)፡- "በምገባበት ቦታ ሁሉ ልድረስ" አለ።

በድጋሚ፣ ሁላችንንም የሚዘረጋ ባለህበት እንድትሆን የቀረበ ጥሪ።

ስለዚህ የሰው ልጅ ግንኙነት የእኛ መስክ ሊሆን እንደሚችል ለሚያውቅ ሰው ለማካፈል ለዚህ እድል አመሰግናለሁ።

አመሰግናለሁ።