Vriendelijkheid rimpelt in het winkelcentrum

Tijdens de jongerenretraite van vorige maand kwamen een aantal van ons naar een nabijgelegen winkelcentrum om willekeurige goede daden te verrichten, zoals nimbu paani en handgetekende kaarten aan vreemden aanbieden.

Een bewaker kwam naar ons toe en vroeg: “Heb je toestemming gevraagd?”

En het werd een krachtige metafoor om over na te denken! Dat onze wereld misschien wel zo overheersend wordt geregeerd door de logica van quid-pro-quo, dat je om aardig te zijn toestemming moet vragen. En het zette ons zelfs aan het denken: geven we onszelf wel genoeg toestemming om buiten de kaders te treden en de transformerende kracht van vrijgevigheid in ons leven te ervaren?

Als u zich afvraagt ​​wat er is gebeurd, lees dan verder...

We boden die bewaker wat nimbu pani aan en een vrijwilliger trok spontaan een handgemaakte kaart voor de moeder van een andere bewaker. We gingen zelfs toestemming vragen aan de manager, die dankbaar was en het meteen accepteerde.

Toen maakten we ons een beetje zorgen over hoe we mensen moesten benaderen. Ze komen misschien het winkelcentrum binnen om een ​​film te kijken die net begint, of als ze hier zijn om lekker te eten, is het dan niet heel ongemakkelijk om ze een gewone nimbu pani aan te bieden? Gelukkig hebben we onderweg ook wat heartpins gepakt om mensen te taggen.

En toen we de kaarten met de hand maakten, hadden sommigen van ons 0 artistieke vaardigheden (terwijl anderen wisten wat ze deden!). Maar het mooie aan het samen doen van sommige van deze experimenten is dat het je de collectieve drempelmoed geeft om de sprong te wagen. :) In een moment van mijn twijfel, stapt iemand anders naar voren. In een moment van zijn zwakte, springt een derde erin. En zo verder!

Al snel zagen we een man van eind 30, die met 2 kinderen liep. Vishakha benaderde ze, gaf ze hartvormige spelden en een kaart voor de kinderen, en nimbu paani voor hun vader. Niet alleen dat, het jonge meisje van ongeveer 7 raakte zo gegrepen, dat ze de volgende 20 minuten met ons doorbracht, en een kaart voor iemand anders trok. Hun vader was diep ontroerd, en we nodigden hem uit om ons retraitecentrum te bezoeken.

Er zijn mensen van wie je het gevoel hebt dat je ze makkelijk kunt benaderen. En dan zijn er mensen over wie je gedachten je vooroordelen oproepen -- gebaseerd op hun kleding, of hun manier van lopen, of hun manier van praten. Er waren een paar dames die we niet wilden benaderen. We vonden dat het een hele opgave zou zijn om het ze uit te leggen. En zie, binnen een paar minuten riepen ze ons zelf uit nieuwsgierigheid. En ze waren zo ontroerd dat ze om pen en papier vroegen en een kaartje voor ons schreven om ons te bemoedigen.

Een ijscoman was zo ontroerd toen hij het allemaal zag, dat hij ons begon te roepen om ons ijsjes te geven. Hoewel het ijs er heerlijk uitzag, gingen een paar van ons hem bedanken voor zijn vriendelijkheid en sloegen het aanbod af. Omdat hij het er niet mee eens was, probeerde Jay het op de klassieke Indiase manier te weigeren: " accha, agli baar pakka." (We nemen het de volgende keer zeker.) Maar de oom gaf ons een les in overtuigende vriendelijkheid. Hij doorzag onze bluf en hij is als koi tum log next time nahi aane waale ho. Chalo abhi lo.

Toen smolten we. :) Ik bedoel, hoe zeg je nee tegen zo'n liefdevol aanbod? Om de liefde in gedachten te houden, vroegen we hem om niet voor ieder van ons een pak open te scheuren, maar om ons slechts één beker ijs te geven als zijn zegen. En dan delen we allemaal uit die beker. :)

Het is heel natuurlijk dat we allemaal een beetje gespannen waren, een beetje bang, toen we met deze oefening begonnen. Sommigen leken zelfs een beetje cynisch. Ik bedoel, niemand van ons heeft zoiets buiten een winkelcentrum geprobeerd. Maar hierna kwam een ​​van de cynische mensen met een compleet andere energie en zei dat hij nog nooit zoiets had gezien -- een vreemdeling zien die geraakt wordt door de kracht van liefde, en dat is iets dat hij de rest van zijn leven nooit zal vergeten.

En nog veel meer rimpelingen! Je kunt hier een videocollage van de retraite bekijken.